bir şiir bırak

sicakafa
başlar yalnızlık ve gece,
önce denizden.
ya parktayız, ya meyhanede;
bir parça daha harcarız gençliğimizden.

görünmez caddeler ışıktan
görünmez karanlıkta parklar.
tam içilecek zamanıdır şarabın,
kadınların en güzel saatidir,
bir garip hali vardır insanların.

yosun kokusu, rüzgâr,
gezinirken duyduğumuz.
hava sıcak mı sıcak,
temmuz.

uzanır kırlara doğru,
yalnızlığı olan.
bu saatte sessizlik acıdır,
gelecektir parka yalnızlığı duyan…

edip cansever

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol